Sessizlik boş bir sayfadır, suskunluk yazılı..

Keşke şimdi akşam üstü olsaydı ve ben kaç saattir çay kahve içiyor olsaydım da, yazdıklarımı akşam okuduğumda pişmanlık duymayacak olsaydım.
Ya da Zuckerberg'in bana ayırdığı kalbi kadar temiz bu sayfa, kimsenin okumaması gereken ama herkesin okuyabileceği ortalık yere bırakılan bir günlük olsaydı.