Askere gitmeden önce, Ankara'yı terketmiş, Adana'ya yerleşmiştim. Son perdesiydi yani Ankara'nın, askerden hemen öncesi... Fakat seyirci o kadar alkışladı ki, yeniden Ankara'da arz-ı endam etmiştim.
Uğur: madem sponsoru bulduk, ikinci klibi ikinci albümden bir parçaya çekelim dedi.
Uygar: İkinci albüm???
Uğur: Batur'la da konuştuk, ben solo albüm yapacağım, bir iki ayı bulmaz çıkartırız. Öncü Salça sponsor olur, sen de menajerimiz olursun...
Bu sözlerle başladı son Ankara macerası...
Ev yok, iş yok, para yok... Artık öğrenci değilsin, stajyer değilsin, asker değilsin...
Ama lüküs hayatla o dönem tanıştım!
Sema ve Eylem İstanbul'a taşınmış dizilerini satmaya çalışıyorlar. Uğur hafta içi İstanbul'da, haftasonu Ankara'da. Sema'nın Başçavuş'taki Kocatepe manzaralı kıç donduran evi bende.
Harıl harıl iş arıyorum, bir avukatın yanında çalışmak için. Bir yandan da beste arayışlarımız devam ediyor ikinci albüm için. Uğur haftasonları geldiğinde veriyor gazı: "ortaam ne yapacan başkasının yanında çalışıp, şu diziyi satalım, açarız bir büro, hem ne yapacağız ki o kadar parayı? Murat Hasarı da bir beste verdi zaten, konser organizasyonları falan derken sen de bir Ömer DURAK olursun..."
Ben de iş güç olmadığından paso geziyorum. Arkadaşlar avukat olmuş... Artık Sakarya'ya da takılınmıyor. Publar, cluplar... Hiç param olmadığı için, para da harcamıyorum hiç. Sigara almaya giden iki paket sigara alıp geliyor, bira almaya giden iki kişilik... :) chesterfield içiyordum ben, arkadaşlar marlboro alıyordu... ben efesçiydim, arkadaşlar miller getiriyor...
Hayatımdaki tek eksik paraydı yani. Onun eksikliği de gönül borcunu aşırı artırıyor sadece, bir şeyden geri bıraktırmıyor. Herşey süper...
Ben Ankara'da iş bulamayacağım galiba, Adana'ya döneyim geri diye düşündükçe dostlar daha da bir canhıraş iş arıyordu bana. Amaç Adana'ya dönmememdi... Ankara'da kalma amacını atmalış olacak ki, Okay bir iş buldu: İstanbul'da...
Deli (!) para veriyorlar hemi de...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder